متن مصاحبه گیلان مصور با دکتر فرزاد بختیاری درخصوص «الفبا و دستور خط تالشی و تاتی»

دربارۀ دفتر شعری «ای پِم اَشکیلَه بو» از داود محبی­زادۀ گشتیدکتر علی نصرتی سیاهمزگیشاعرِ «ای پِم اَشکیلَه بو» با جنگل، کوه و شالیزار می­زید. پاییز به شعرهایش رنگ می­دهد. بوی ساقۀ دروشدۀ شالی سرمستش می­کند و آن را نام کتاب شعرش می­کند. زندگی در روستا برایش شعر است، به ماغ گاو و آواز خروس و جشن و خروش سحرگاهانۀ گنجشکان، شاعرانه می­نگرد. قله‌هایی خاطره ­های کودکی او را ساخته­ اند و پیوسته پیش چشم شعرهایش هستند. چهرۀ خویش را به شالیزار مانند می‌کند، با کرت‌ها و نهرها و تَرَک­هایش از بی­آبی، با برنج نجوا می­کند و برنج به او زندگی می­بخشد؛پِویَرٚه / نارآگیر دِرییَه آوتاوی / تِلَّه سٚجاک، / بَما / تٚه شيرينَه ­تا! / چِم نِگاردٚنی / هَرزَه واش و آفَتَه جَرگَه مینی / آوتاوی کا. / سَوزَه دَس / پِرومَه نَفَس / شات­شاتِه نَه، / سَرپِرَه را دِريرَه / دا بٚشای / ديلى دونَه آدوئِه / آوتاوى چَنگ.می‏بالد و برمی‏رود / همۀ آفتاب را می‏خواهد / سوروفِ هرز (گونه ‏ای علفِ خزانۀ برنج) / اما / تو شیرینم! / در میان علف‏های هرز و آفت‌های بیشمار / از آفتاب / چشم برنمی‏داری. / با دستانِ سبز / و نفسِ زندگی‏بخش / می‏بالی و برمی‏روی / تا بتوانی / دانۀ دلت را / به دستان آفتاب بسپاری.شعرهایِ سپیدِ این دفترِ تالشی حس همدردی و رهایی را برمی‌انگیزد و نگرش تازه می‌بخشد. داستانی دلکش است، تابلویی دل ­انگیز، چشمه­ای که از یگانگی با طبیعت می­جوشد و در زبان جاری می­گردد. فضای کلی شعرها عاطفی است اما گاه موسیقی سخن از یاد رفته ­است. شعر سپید وزن ندارد و موسیقی درونی می­تواند سخن را برتر کشد اما شعر این دفتر چنان در تخیل غرق می­شود که موسیقی درونی را از یاد می­برد. خیال شعر محبی­زاده زمینۀ عاطفی و نگرشی ویژه دارد و تصو, ...ادامه مطلب